පැතුමක නිමාව...

හදේ නිරුවත
වසා හිනහුන
ලයේ පැතුමඟ
නිවී සැනහුන
තෙමී ගිය නෙත්
පුරා දඟකල
මගේ සිහිනයේ
දියුණුවයි නුඹ..

කොත් මුඳුන් මත
පහස විඳ ඔබ
ප්‍රිතීයෙන් ළැම
තුරුලේ සැනසුනු
සිනා තොට සිත
ගතින් පිරිමැද
වැටුනු අව් වැසි
මා දරා වුමි..

කුලී දැලි මත
දවසේ පනමට
ගෙවා දවසම
සිල්ප සැදුවෙමි
ස්විප් ටිකටුත්
නටා මඟ තොට
වරම් සැදුවෙනි
ඔබට සරසවි..

ලොවක උණුසුම
සැම හටම පිදු
ලොවක් සනසා
යහන් මත දුටු
කවුද නොදනිමි
ඔබ ඇසූ කල
වටහා දෙනු වස්
ඔබේ පියතුම..

සොයා සුර සැප
මතින් ගිය දුර
නතර වූවෙමි
ඔබත් සමඟින්
තනිව යන්නට
නුඹට දැන් හැකි
මා ද නවතිමි
නොපෙන දුරකින්...