යුද්ධයක් කියන්නේ එක්තරා විදියක අරගලයක්. "අරගලයෙන් මිස කිසිම දෙයක් දින්න බෑ" කියලා එහෙන් මෙහෙන් අහලා තියෙනවා. කොහොම වුණත් අරගලයන්ගේ ප්‍රභේදයන් එකිනෙකට වෙනස්. ඒ වගේම තමයි ඒ අරගලයන් විසඳීමට බහුතර බලය යෙදවෙන්නෙත් වෙනස්ම අකාර වලින්.
ඉතින් ඔය අරගලයටම කියන තවත් එක නමක් තමයි ත්‍රස්තවාදය කියන්නේ. ඒ යම් සුළුතර පක්ෂයක් විසින් තමන්ගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් කරන අරගලයක යම් විශාල පැතිරුණු අවස්ථාවක් හඳුන්වන නම. බහුතරයක් හිතුවත් ත්‍රස්තවාදය කියන්නේ අමුතුම ආකාරයේ මිනීමරු ව්‍යාප්තියක් කියලා එහෙත් ත්‍රස්තවාදය කියන්නේත් "අරගලයෙන් මිස ජයග්‍රහණයක් නොමැත යන" මැයෙන් යම් කොට්ඨාසයක සටන් වැදීමක දිගුවක්.
ඒ විශාල අරගල ව්‍යාප්තීන් විසඳීම අවසන් වන්නේ දහස් ගණනක් තම ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවීමෙන්. ඒ වන්දි ගෙවීමට අපි ලස්සන වචනයක් ලබාදෙනවා "යුද්දය" කියලා. ඉතින් යුද්දයෙදි නානාප්‍රකාර ආයුධ භාවිතා කිරීමෙන් සිදුකරන ඝාතනය ලොව ඇති කිසිදු ආගමක අනුමැතියක් ද? ආගමක චිරස්ථිතිය වෙනුවෙන් කතා කරන බහුතරයක් ආගම් වාදීන්ගෙන් ඔය ප්‍රශ්නය ඇහුවහම පොඩ්ඩක් හිර වෙනවා. හිර වෙලා ටිකකින් කියන්නේ " රට වෙනුවෙන් නේ" කියලා.
ඉතින් ඔය සංග්‍රාම භූමිය ඇතුළේ වෙන්නේ මොකද්ද, කරන්නේ මොකද්ද කියලා ඇත්තටම දන්නේ එහි යෙදීසිටින අයම වින වෙන කවුද?
ඉතින් සංග්‍රාමයක අවසානයේ අතිශෝක්තියෙන් පුරසාරම් දොඩන වීරයෝ සෑහෙන්න දේ කියනවා, ලියනවා. සමහර අය යුද්දයේ අභිමානය ගැන පොත් ලියනවා, තව අය යුද්දයේ අභිමානය ගැන ලස්සන කතා කියනවා, ඒ අතරේ තවත් අය යුද්දය දඩ මීමා කරගෙන හීනියට ඡන්දයක් එහෙම ගොඩ දාගන්න දගලනවා, එහෙම ගොඩ දාගත්ත අයත් නැතුවාම නෙමෙයි ඉතින්.
මිනිස්සු කැමති මැරුණු බල්ලෙක් වුණත් විකුණගෙන කන්න. මතකනේ අර කතාවකුත් තියෙන්නේ මී කුණක් විකුණලා දියුණු වුණු පොරක් ගැන. කොහොම වෙතත් ඒ වගේම අය යුද්දයත් විකුණගෙන කාලා රජ වුණ අය ගැනත් අපි අහලා තියෙනවා.
යුද්දය කියන දේ ඇතුළෙත් තියෙනවා යම් නීති රාමුවක්. ඒ නීති රාමුව හදලා තියෙන්නෙත් මානව අයිතිවාසිකම් ගැන කතා කරන ලොකු ලොකු අයම තමයි. ඉතින් යුද්දයක් ආවට ගියාට කරන බෑ ඒක ඇතුළෙදි කරන්න ඕන මොනවද නොකරන්න ඕන මොනවද කියලා යස අපූරුවට පෙන්වලා දීලා තියෙනවා.
කොහොම වුණත් ඒ නීති ගැන තක්කෙටම හිතනවද යන සැකේ නම් තියෙන්වා. ඇයි ඉතින් යුද්දේ ගැන දන්නේ යුද්ද කරපු අයමනේ. හැබැයි හීනියට අඩියක් එහෙම ගනහන වෙලාවක යුද්දේ කරපු ඩෑල් එකක් සෙට් වුණොත් නම් අහගන්න පුළුවන් මොකද වුණේ කියලා.
යුද්දේන් පස්සේ ලොකු ලොකු දේවල් වෙනවා. යුද්දේන් පස්සේ මිනිස්සු දහස් ගණනක් මැරුණටත් පස්සේ සාමය ගැන කතා කරන අයත් ඉන්නවා. ජාතියේ ඉතිහාසය ගැන මහත් අභිමානයෙන් කතා කරන අයත් ඉන්නවා. ඒ අතරේ මහ ජාතියට හානි වෙන්වා නම් මිනී මිනීමැරිමට වුවත් සූදානම් අය ඉන්නවා.
කොහොම වුණත් අන්තිමට යුද්දයෙන් අවතැන් වූවන්, යුද්දයෙන් දූෂණය වූවන්, යුද්දයෙන් දේපල අහිමි වූවන් ගැන කතා කරන්න නම් කවුරුත් නෑ. ඔවුන් ගැන සොයා බලන්න ඔවුට ආදරය කරන්න කවුරුත් නෑ. හැබැයි නැවතත් මිනීමැරීමට, ජාතිය රැක ගැනීමට සූදානම් අය ඉන්නවා. ඒ අතරේ ඒ ලේ බීමට සූදානම් සුනඛයින්ට පෙම් කරන අයත් නැතුවාම නෙමෙයි.
No comments:
Post a Comment