සිල්පරන් පිහිටයි !

                          ඒ නුඹලා නොදකින දුකයි.අපිට ලැබුණ ඒ ජීවිතේ කියන එක මොවුන්ට නම් තාම ලැබිලා නෑ, ඉතින් මොවුන් තාමත් ජීවිතේ කියන එක හොයනවා කවදා හරි හමුවේ යැයි තියෙන බලාපොරොත්තුවත් හිතේ තියාගෙනම. හෙට ගැන මහ ලොකුවට බලාපොරුත්තුවක් නැති වුණත් අද දවසේ ජීවිතේ ගැටගහගෙන සතුටින් නිදා ගන්න මොවුන් හීන මවනවා ඒ දවල් වරුවේ කීයක් හරි හොයාගෙන. ජීවිතේ එපා වෙලා කොච්චියට බෙල්ල තියන සමහර අය අතරේ මේ ලෑලි අටවපු මන්දිර ඇතුලේ ඉන්නවා ඇති හෙට දවස ගැන හීනයක් ඇති සුන්දර තරුණ හිත් ටිකක්. ඒ මේ හිත් ගැන. 

වැහි බිම විසිරි පව් සේදෙන කල
හෙන පුපුරනවා හිත අස්සේ
ඉහිරෙන කඳුලක තෙත නෑ දැනුනේ
අව් සැර නොගැටෙන ඇස් අස්සේ

සිල්පර නුහුලන ලේ වැගුරුණු තැන
ගවුමක ගිලිහුණු මල් ඇත්තේ
නොවටින ඒ මල් ගැන ලියවෙන කවි
දුක් උහුලන නුවරට නැත්තේ

හූ හඬ අහගෙන උදේට ඇහැරින
කම්මැලි කුරුලනි ගේ අස්සේ
තප්පර කටු කුමකට කැරකෙන්නද?
නොදැනේ රැය දහවල මැස්සේ

කිලිටි අහස් උකුලක සුව නිදනා
කිරි බිඳු උරමින් ලැම මැද්දේ
හෙට පළඳින රන්මිණි ඔටුනක හැඩ
කතරක මිරිඟුවකිනි දැක්කේ

මාල හතක පිත්තල කැටයම් හැඩ
බර වැඩි වී මව් හිත අස්සේ
මල්වර වී ගෙදරට වුණ දා හිත
තනි වී දැවුණා ලිප අස්සේ