නිමිත්ත : සිපිරිගෙදරදි, තමා බැලීමට ආ බිරිඳට කියූවක්.
මහ ගෙදර දොර ලඟට
හෙමි හෙමින් පා ගැටී
ගොඩ වෙන්න බය නැත්ද
තනිව මඟ සිත් රැඳි...
ලපටි නිය ඇඟිලි තුඩු
කොස් වහළු රැළි වැටී
නීල කළු පිල් කලඹ
දුඹුරු මලකඩ පැහැ වැටී...
ගෙදර ලඟ ගල් වලේ
ගල් පුසුඹ ඇඟ වැදී
නුඹේ ලඟ මට දැනෙන
ගැහැණු ගති දැන් නැතී...
ගෙදර බර, බර වැඩිද
උරිස් මත දැන් ඇති
දුවත් ගෙට වෙයි ලඟදි
තවත් වැඩ බර වැඩි වෙති...
ලාඩප්පා පොළු සැරට
පිටේ රතු පළු ගොඩ ඇති
වට කරන් මට තැළුවා
කාකි ඇඳුමෙන් ඔඳ වැඩී...
නොකල හොර නඩු හබේ
වරද මා පිට ගොඩ ගැහි
පොදි බැඳන් මෙහි ආවා
මරණ බිය සිත් රැඳි...
No comments:
Post a Comment